การภาวนาทุกว๊านทุกวันนิ<br /> หนึ่งพุทโธ ที่เรานึกภาวนา<br /> มันบ่หายไปไหนได๋ หายใจเข้าพุทหายใจออกโธ<br /> หายใจเข้าพุทหายใจออกโธ พุทโธที่เราภาวนาบ่ได้ไหไหนนะ<br /> ฉะนั้นอุบายผูกใจสบ๊ายสบายอย่างหนึ่ง<br /> ให้นับเท่ากับอายุ <br /> หายใจเข้าพุทหายใจออกโธหนึ่ง<br /> หายใจเข้าพุทหายใจออกโธสอง<br /> หายใจเข้าพุทหายใจออกโธสาม<br /> ครบอายุของตนแล้วนะ จากนี้ก็มาตั้งใจกำหนดภาวนา<br /> ตั้งกายให้มันตรงดำรงสติจำเพราะหน้า <br /> ผูกใจไว้หายใจเข้าพุทหายใจออกโธ<br /> หายใจเข้าธัมหายใจออกโม หายใจเข้าสังหายใจอออกโฆ<br /> พุทโธ ธัมโม สังโฆ พุทโธ ธัมโม สังโฆ พุทโธ ธัมโม สังโฆ <br /> แล้วก็เหลือไว้แต่พุทโธ อย่างเดียวบาดนิ หายใจเข้าพุทหายใจออกโธ<br /> หายใจเข้าพุท หายใจออกโธ พุทโธแล้วมันเกิดความง่วงนอน มันเกิดความอยากหลับ<br /> พุทโธแล้วใจมันฟุ้งซ่านได้ไว้ได้ง่าย ให้นับ <br /> หายใจเข้าพุทหายใจออกโธหนึ่ง<br /> หายใจเข้าพุทหายใจออกโธสอง<br /> หายใจเข้าพุทหายใจออกโธสาม<br /> หายใจเข้าพุทหายใจออกโธสี่<br /> หายใจเข้าพุทหายใจออกโธห้า<br /> ห้าแล้วกำหนดในใจ <br /> หายใจเข้าพุทหายใจออกโธสี่<br /> หายใจเข้าพุทหายใจออกโธสาม<br /> หายใจเข้าพุทหายใจออกโธสอง<br /> หายใจเข้าพุทหายใจออกโธหนึ่ง<br /> หนึ่งแล้วกำหนดรู้แล้วลำดับขึ้นไปใหม่<br /> หายใจเข้าพุทหายใจออกโธหนึ่ง<br /> หายใจเข้าพุทหายใจออกโธสอง<br /> ถึงห้า ห้าแล้วก็กำหนดใจแล้วก็ลดลงมา <br /> อันนี้ภาวนามันแก้ได้ แก้ความคิดฟุ้งซ่านได้<br /> แก้ความโงกง่วงได้ ง่วงเกินไปให้ลืมตามองไปที่จุดใดจุดหนึ่ง<br /> รวมสายตาไว้พอสมควรแล้วก็ ค่อยๆหลับตาแล้วก็ค่อยๆภาวนา<br /> กำหนดภาวนาของตนไปอันนี้คือภาวนาอย่างหยาบ<br /> ภาวนาอย่างกลางกำหนดแต่ลมหายใจ<br /> หายใจเข้ารู้ หายใจออกรู้ อันนั้นผู้สติกล้า<br /> ผู้ตั้งมั่นได้ไวนะ นี้อย่างกลางกำหนดรู้ลมหายใจ<br /> นี้เพิ่นฮ้องว่าอานาปานสติ ได้สติคือความรู้ลมหายใจ เข้า ออก<br /> อย่างละเอียดทีนี้ อย่างละเอียดตั้งร่างกายใหม่<br /> เหมือนกับเราวางสิ่งของไว้ ตั้งป๊กไว้ บ่เกี่ยวข้องปวดเจ็บเหน็บมึนชา<br /> เป็นไปเถ๊อะสุดแท้แต่มันจะเป็นไป ตัวเรากำหนดใจอย่างเดียวเป็นผู้รู้<br /> นั่งเป็นผู้รู้อยู่ อันนี้ละเอียดแน่สักน้อยฝึกมานาน ฝึกมานานถึงกำหนดผู้รู้ได้ไว<br /> กำหนดผู้รู้ได้ชัดเจน ถ้าฝึกอย่างหมู่เจ้าทั้งหลายนิให้นับเท่ากับอายุก่อนนะ<br /> เสร็จแล้วกะมาพุทโธ ธัมโม สังโฆ พุทโธ ธัมโม สังโฆ พุทโธ ธัมโม สังโฆ <br /> แล้วก็มา พุทธโธ อย่างเดียว ถ้ามันยังฟุ้งซ่านให้นับ พุทโธ ถึงกับห้า<br /> หลวงปู่แหวน สุจินโน เพิ่นจูงมือจูงพระหัตจูงมือพระเจ้าอยู่หัวล้นเกล้าราชกาลที่ ๙ <br /> ไป๋ไปภาวนามันยุ่งกับคนหลายคน มันยุ่งกับคนเมิดประเทศ มาภาวนาให้เจ้าของ<br /> ไป๋เข้าไปในห้อง นั่งภาวนาหลวงปู่แหวนให้พระเจ้าอยู่หัวหนับ พุทโธ ถึงห้าลดลงมาถึงหนึ่ง<br /> หนึ่งขึ้นไปถึงห้า ใจสุขใจสบายเพราะว่าพระเจ้าอยู่หัวคิด คิดกับคนเมิดประเทศชาติบ้านเมือง<br /> ในการดูแลความปกครองความคิดมากคนใช้ความคิดมากภาวนาต้องขยายออกน้อยหนึ่งนะ<br /> คนที่บ่ใช้ความคิดเอ๊าภาวนามันกะตั้งใจ มั่งคงขึ้นมาทันที มันต่างกันได๋นะฉะนั้นให้พยายาม<br /> ตั้งใจบาดนิ ทีนี่ให้ตั้งใจภาวนาของตน ตั้งกายให้ตรง ดำรงสติจำเพราะหน้า ย้อนทวนถึงบุญกุศล<br /> ที่เราทำที่เราเพิ่มเติม ที่กล่าวมาให้เห็นนะความมากขึ้น ความปิติขึ้น ความสุขขึ้น ความสบายใจขึ้น<br /> ที่หมู่เจ้าทั้งหลายได้ทำมา ได้ปฏิบัติมาแล้วนะ กล่าวเป็นให้เป็นพยายหลักฐานแค่นั้นละมันรู้ได้อยู่แล้ว<br /> ในใจของหมู่เจ้าทั้งหลาย จากนี้ให้กำหนดภาวนาของใครของตน เอาตั้วใจภาวนาของตนต่อไป